Kat kwijt

Het lijkt bijna onmogelijk; in een flat wonen en je kat kwijt zijn. Toch is het ons gelukt. Meer dan eens zelfs... Ooit waren we Tobiasje al eens een dag of vier kwijt. En toen ik nog in Gorinchem woonde, had Midas al eens via het balkon het pand verlaten. Die had ik gelukkig binnen een halfuur terug! Maar nu... nu is onze Tommy weg. En ik snap er niets van!

Toen ik gisteren uit mijn werk kwam, drentelde Tommy niet om me heen. Nu gebeurt dat wel vaker. Tommy maakt zich doorgaans niet drukker dan strikt noodzakelijk. Toen William echter zei dat hij Tom eigenlijk de hele dag nog niet had gezien, vond ik dat wel erg vreemd! De zoektocht door het huis begon... deuren open, kasten open.. niks! Roepen, met de voederbak rammelen... geen Tom. Toen sloeg de paniek toe. Tom is niet in huis!

Als je - zoals wij - in een flat woont, zijn de ontsnappingsmogelijkheden voor een huiskat beperkt. We onderscheiden er drie:

1. Een val vanaf het balkon
2. De voordeur uitglippen op het moment dat wij deze open doen
3. Langs de afrastering naar het balkon van de buren kruipen

Scenario 1 boezemt mij de meeste angst in. We wonen vijf hoog. Dat zou Tommy op zijn minst gebroken pootjes opleveren. En stel dat hij is gevallen en gewond in de tuin terecht is gekomen... dan zou toch één van onze buren hem moeten opmerken?
Toen Tobias verdween, bleek dat scenario 2. We houden er rekening mee dat dit het geval kan zijn. Maar ik kan me haast niet voorstellen dat we dat niet zouden zien... Tommy die de deur uit glipt.
Het meest waarschijnlijke is scenario 3... ware het niet dat we Tom niet hebben zien zitten op het buurbalkon. De balkondeur van de buren was dicht en de buren waren er niet.

Voor nu hebben we gedaan wat we kunnen; gezocht rondom het huis, postertjes opgehangen, dierenkliniek in de wijk gebeld, een melding bij Amivedi gemaakt en nog meer gezocht. We kunnen niets meer doen dan wachten, in de hoop dat hij - net als Tobias destijds - weer opduikt. Maar ondertussen heb ik buikpijn en verdriet en schuldgevoelens. Ik - die er altijd zo prat op gaat dol te zijn op mijn beestjes en verantwoordelijkheid te nemen - ben alweer een kat kwijt. Fraaie kattenmoeder ben ik... :'(

EDIT 29 juli,14.30u

Inmiddels zijn we een paar uur verder en heb ik een telefoontje gehad van een buurman uit de flat. Hij heeft een levenloze kat zien liggen in de achtertuin van de flat. Een grijze. Hij heeft daarop de dierenambulance gebeld, maar die gaven aan vanwege onderbezetting niet langs te kunnen komen. Toch zag hij de kat niet meer liggen toen hij later weer langs die plek liep. 

Ik houd er ernstig rekening mee dat het onze Tommy was. Dat onze lieve, mooie dikke, ondeugende Tom niet meer leeft. Scenario 1... 

De dierenambulance kan ik niet bereiken. Onderbezetting, volgens het antwoordapparaat. Ik hoop maar dat ze me snel terugbellen, zodat we in ieder geval zekerheid hebben. 

Lieve lieve Tom. Sorry dat ik niet beter op je heb gelet! Ik ga je zo missen...

EDIT 30 juli

De dierenambulance heeft me vanmorgen terug gebeld. Zij hebben deze week geen grijze kat binnengebracht. Het enige wat we dus hebben is het verhaal van de buurman. Was het echt Tommy? Was hij echt al dood op dat moment? Is hij nog weggekropen? Is één van de buren zo 'attent' geweest het lichaampje op te ruimen? Of toch één van de vuilnismannen? (hoewel de telefoniste van de Afvalstoffendienst me verzekerde dat vuilnismannen dat nooit doen). We hebben nogmaals onder alle struiken achter de flat gezocht... maar geen spoor van onze Tom. Hij is weg en komt niet meer terug. Dààr heb ik me al wel bij neergelegd. Maar ik wil zo graag weten waar hij is!